Curtis Knight & Jimi Hendrix - You Can't Use My Name
De gepassioneerde speurtocht naar originelen van covers, naar roots van artiesten en naar oude field-recordings bracht me in mijn jeugdige jaren bij de jonge Jimi Hendrix, gitarist in de band van Curtis Knight & The Squiers. Ook saxofonist Lonnie Youngblood maakte ooit deel uit van de bezetting van deze jonge band.
De nummers op "You Can't Use My Name" werden opgenomen in 1965 en 1966, net vóór Jimi Hendrix verhuisde naar Engeland om met "The Jimi Hendrix Experience" furore te maken. In 1967 werden de nummers al eens samen gebracht op het album "Get That Feeling with Jimi Hendrix and Curtis Knight". Jimi ging echter in protest omdat op de cover van dit album een misleidende foto prijkte van hemzelf op het Monterey Pop Festival. In '68 kwam een tweede uitgave op de markt onder de titel "Jimi Hendrix Plays, Curtis Knight Sings". Op de cover prijkt een schets van beide artiesten. Op latere albums werd trouwens geregeld nog gebruik gemaakt van gedubde en bewerkte opnames van deze originelen.
Hier hoor je een release uit 2015 en dus een gekuiste versie onder de titel "You Can't Use My Name". Ik ontleende in mijn jeugdjaren het album "Get That Feeling" in de mediatheek die ik in mijn jeugd frequenteerde. Op de vinylversie werden de vaak donkere en soulvolle nummers versterkt met het krakende en hobbelende geluid van een naald die over de LP kraste. Een donkere kamer, een jeugdvriend en voor het eerst een gitaar in mijn handen; de herinneringen zijn warm.
"How do you feel" zet meteen de sfeer van het album: een gitaarriff en een soulvolle stem die verhalend het nummer op gang trekt. Het nummer toont veel gelijkenissen met Dylan's "Like a Rolling Stone", eveneens een zwart protestnummer.
Op het vlotte "Gotta have a new dress" hoor je Jimi een sterke gitaarsolo neerzetten. De afwisseling tussen zang en gebabbel zint me wel. Met "Don't accuse me" wordt de sfeer donkerder. Lang leve de gitaarlijn die het accent legt in het tweede deel van het nummer. "Fool for you baby" klinkt dromerig, zweverig. En in "No Such Animal" komt de Hendrix-gitaarstijl helemaal tot zijn recht. Het feest is begonnen. "Welcome Home" swingt lekker. Where you've been?
"Knock yourself out" is één van de eerste composities van Jimi Hendrix. De donkere boogie sleept je mee in een leuk samenspel tussen repetitieve gitaar, drum en baslijn. Door de combinatie van het kinderspelletje "Simon Says" en de stoelendans had dit nummer evengoed op een Vlaamse trouwfeest gedraaid kunnen worden. En toch blijft dit nummer zo sterk hangen.
En dan. Dames en heren. Het beklijvende Strange Things:
One bright morning in the middle of the night
two dead boys got up to fight
Back to back they faced each other
Drew their swords and shot each other
A deaf policeman heard the noise
and ran to save the two dead boys
If you don't believe this lie is true
ask the blind man, he saw it, too.
Het hek is nu helemaal van de dam. Het orgeltje op de boogie "Hornet's Nest" maakt me wild. "You don't Want Me" vult netjes aan.
De titel van het album verwijst naar het gesprek tussen Jimi Hendrix en producer Ed Chalpin aan het begin van de sessie:
Hendrix:
"Edward, can you hear me? In other words, like you can't, you can't use my name for any of this stuff, all right? ... no, serious though, seriously."
Chalpin:
"Don't worry about it. I won't use it, don't worry about it."
Het album sluit af met het lekker vlotte "Gloomy Monday". I Can't Wait For The Weekend! That's When I Have So Much Fun!
Bb Bm B
Spotify album
De nummers op "You Can't Use My Name" werden opgenomen in 1965 en 1966, net vóór Jimi Hendrix verhuisde naar Engeland om met "The Jimi Hendrix Experience" furore te maken. In 1967 werden de nummers al eens samen gebracht op het album "Get That Feeling with Jimi Hendrix and Curtis Knight". Jimi ging echter in protest omdat op de cover van dit album een misleidende foto prijkte van hemzelf op het Monterey Pop Festival. In '68 kwam een tweede uitgave op de markt onder de titel "Jimi Hendrix Plays, Curtis Knight Sings". Op de cover prijkt een schets van beide artiesten. Op latere albums werd trouwens geregeld nog gebruik gemaakt van gedubde en bewerkte opnames van deze originelen.
Hier hoor je een release uit 2015 en dus een gekuiste versie onder de titel "You Can't Use My Name". Ik ontleende in mijn jeugdjaren het album "Get That Feeling" in de mediatheek die ik in mijn jeugd frequenteerde. Op de vinylversie werden de vaak donkere en soulvolle nummers versterkt met het krakende en hobbelende geluid van een naald die over de LP kraste. Een donkere kamer, een jeugdvriend en voor het eerst een gitaar in mijn handen; de herinneringen zijn warm.
"How do you feel" zet meteen de sfeer van het album: een gitaarriff en een soulvolle stem die verhalend het nummer op gang trekt. Het nummer toont veel gelijkenissen met Dylan's "Like a Rolling Stone", eveneens een zwart protestnummer.
Op het vlotte "Gotta have a new dress" hoor je Jimi een sterke gitaarsolo neerzetten. De afwisseling tussen zang en gebabbel zint me wel. Met "Don't accuse me" wordt de sfeer donkerder. Lang leve de gitaarlijn die het accent legt in het tweede deel van het nummer. "Fool for you baby" klinkt dromerig, zweverig. En in "No Such Animal" komt de Hendrix-gitaarstijl helemaal tot zijn recht. Het feest is begonnen. "Welcome Home" swingt lekker. Where you've been?
"Knock yourself out" is één van de eerste composities van Jimi Hendrix. De donkere boogie sleept je mee in een leuk samenspel tussen repetitieve gitaar, drum en baslijn. Door de combinatie van het kinderspelletje "Simon Says" en de stoelendans had dit nummer evengoed op een Vlaamse trouwfeest gedraaid kunnen worden. En toch blijft dit nummer zo sterk hangen.
En dan. Dames en heren. Het beklijvende Strange Things:
One bright morning in the middle of the night
two dead boys got up to fight
Back to back they faced each other
Drew their swords and shot each other
A deaf policeman heard the noise
and ran to save the two dead boys
If you don't believe this lie is true
ask the blind man, he saw it, too.
Het hek is nu helemaal van de dam. Het orgeltje op de boogie "Hornet's Nest" maakt me wild. "You don't Want Me" vult netjes aan.
De titel van het album verwijst naar het gesprek tussen Jimi Hendrix en producer Ed Chalpin aan het begin van de sessie:
Hendrix:
"Edward, can you hear me? In other words, like you can't, you can't use my name for any of this stuff, all right? ... no, serious though, seriously."
Chalpin:
"Don't worry about it. I won't use it, don't worry about it."
Het album sluit af met het lekker vlotte "Gloomy Monday". I Can't Wait For The Weekend! That's When I Have So Much Fun!
Bb Bm B
Spotify album