De Aarde is plat - een afspeellijst van Moussa Rasé




Spotify afspeellijst

In de jaren '80 maakten de New Yorkse Talking Heads met het hypnotiserende album "Remain In Light" contact met het Afrikaanse continent. Bijna veertig jaar later werd het contact vanuit het Afrikaanse Benin beantwoord. Angelique Kidjo zet zich schrap. Op het ritme van de strijdlustige Fela Kuti worden de zweverige elektronische beats van de Talking Heads vervangen door authentieke djembe's, de pakkende lyrics die de klaagzang van de terroristische bommenwerper verhalen, zijn nu gewapend met de heldere en krachtige zang van Kidjo. Een adembenemende start van een grenzeloze afspeellijst van DJ Moussa Rasé.

Mojique sees his village from a nearby hill
Mojique thinks of days before Americans came
He sees the foreigners in growing numbers
He sees the foreigners in fancy houses
He thinks of days that he can still remember...now.

Mojique holds a package in his quivering hands
Mojique sends the package to the American man
Softly he glides along the streets and alleys
Up comes the wind that makes them run for cover
He feels the time is surely now or never...more.

"Met Eghe Mi O" giet de Mamud Band de krachtige traditionele Afrikaanse percussie in een mix met een jazzy deuntje vol Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse invloeden. Het geheel ontaard in een tropische mengelkroes, nu eens ritmisch, dan weer zwoel swingend.

"Mo Jodi" van Delgres is "een opzwepende integratie van rock, de Franse Caraïben en de Delta; het is de ultieme Delgrès". Enkel een tuba, een groovy bluesritme op een scheurende slide gitaar, de Creoolse zang en de drum zorgen samen voor een vat vol dynamiet! De Italiaanse producer Clap! Clap! brengt vervolgens met "Oriens. Oriri" heen en weer slingerende polyritmiek in een jasje van elektronica.


Vanuit het Afrikaanse continent werden door de slaven, voodoo en andere rituelen geïmporteerd in Amerika. "Cante De Ossanha" is een wat vreemd aandoende ode aan een bovennatuurlijk wezen verantwoordelijk voor medicinale kruiden en planten. De muziek vertelt over het Braziliaanse ritueel om met toverij en kruidenmengsels het spel van de liefde te beïnvloeden. In tegenstelling tot de titel van het album "Tristeza on Guitar", is het een vrolijk, levendig nummer van de virtuoze Braziliaanse gitarist Baden Powell. We blijven even in Latijns Amerika, waar Edu Lobo met "Zum Zum" een warme en sensuele bossanova zoemt. "Aurora En Peking" overvalt daarna met Cubaanse rust. Het kleine beetje oversturing, reverb en tremolo in de gitaar stopt het nummer in een bluesy kleedje. We schrijden plechtig vooruit, helling op, helling af tot aan de top. Neen, de aarde is in het geheel niet plat.

Of toch? Rimpelloos steken we weer de grote plas over, om aan te komen bij Mama Africa Myriam Makeba. Zij spreekt alvast duidelijke en dreigende taal: kom uit je roes en "Quit It". Neen, wij kunnen niet meer stoppen, wij willen meer! Althans meer van deze drogerende muziek!

Ons hoofd draait dol. Geen ruimtelijke oriëntatie meer. Acht muzikanten uit maar liefst vier continenten brengen een nummer dat ons waarschuwt voor de gevolgen van al onze kwaadwillige bedoelingen. "O La" van Bokanté: ritmische vocalen kronkelen langsheen een pulserende bas. De zwaar dampende lap-steel gitaar brengt ons geheel high. Op het ultieme hoogtepunt stort Malika Tirolien haar waterval van woorden uit in een prachtig meer. Het einde is ruw, abrupt, terwijl de echo nog nagalmt in de bergen. Neen, de aarde is niet plat. 
Dexter Story activeert met "
Wejene Aola" alle blazers in een funky ritme. Het nummer kolkt door wild water en sleurt je mee in een ode aan een onderdrukt Ethiopisch volk. 

"Delightfully Odd" brengt plotse rust. Vredevolle piano, en heel even wanen we ons weer op vertrouwde bodem. Al gauw duwt echter de oed - een Arabische luit - ons in een nieuw avontuur. De prominente rol van de piano krijgen geeft aanvankelijk een vertrouwd gevoel van westerse jazz. En dan komt de intrigerende zang van Dhafer Youssef. Vanuit een hypnotiserende diepte, gestaag klimmend naar hemelse hoogten, ver boven de toppen van de hoogste bergen. Kippenvel. Dissociatie, met blik op de aarde vanuit ongekende hoogten (en neen, ze is stellig niet plat). Onvoorstelbaar. Kunst met een grote K.

Alweer de oceaan over, naar Cuba. "Cubano Chant" is een klassieker uit 1950. De big band sleept ons mee in zwoele dansritmes, de piano pept de big band op. Het album "ABUC", of "Cuba" achterstevoren binnenstebuiten. Golvend, en dus niet plat.
"Construção" van Chico Buarque neemt een dromerige start. Het is dan ook even wakker schrikken wanneer de blazers invallen. De strijdlustige energie neemt per zanglijn toe; een samba tegen de militaire dictatuur. Braziliaans. En duidelijk krachtig.

Hop, weer in Afrika. Of neen, toch in de U.K.? Nubiyan Twist brengt met "Shake Me Down" acht minuten en twintig seconden lang, vrolijke en levendige Afrikaanse klanken en een opzwepende big band. Een enthousiast gezongen "Wake me up, shake me down" en leuke ritmische effectjes zorgen voor werelds plezier. Ook de Portugese Terrakota  brengt met "Métisses" sterk drijvende en dansbare Afrikaanse ritmes.

We reizen grenzeloos heen en weer tussen oost en west. Jamaicaanse "rocksteady" met "Black Man's World" van Alton Ellis. De trage reggae-precursor deint verder naar de Nigeriaanse Highlife van Orlando Julius. "Mura Si ise" wiegt ons heen en weer in een ritmisch vraag-antwoordpatroon.

Van Nigeria westwaarts naar Mali. "Ladilikan" is een boeiend reisverslag van het wereldse strijkerskwartet Kronos Quartet met de oeroude Malinese tradities, bezongen door de jonge van griots afstammende Malinese groep Trio Da Kali. De zang is krachtig en vloeit naadloos over in een Impressionante solo op de balafon waarna het strijkerskwartet met enkele stevige stappen het accent overneemt. Om uiteindelijk samen te vloeien in een mooie muzikale mengpot van zang, strijkers en slaginstrument. 
De aarde is dus rond. En Angelique Kidjo brengt ons terug van waar we kwamen: "Seen and Not Seen" is andermaal een bewerking van een nummer van de Talking Heads. Heldere zang ondersteund door stevige percussie 

Ook in "Tribal" speelt New Orleans-grootmeester Dr. John met ons oriëntatiegevoel. Hij verleidt met een Afrikaanse ritme, om abrupt over te stappen op zijn vertrouwde warme new-orleans swamp blues. En plots wanen we ons toch weer in de Afrikaanse brousse waar de djembe geluiden en de vraag-antwoord vocalen je om de oren tuiten.

De intro van "Hook & Crook" (Antibalas) klinkt dreigend. En dan wordt het avontuur pas echt werelds. "Chala Vahi Des" is een bewerking van de Israëlische componist Shye Ben Tzur, de Engelse componist en gitarist van Radiohead Jonny Greenwood en het Indisch ensemble The Rajasthan Express. Wat een mix! De afspraak: enkel inheemse snaarinstrumenten, enkel muzikanten uit Rajasthan. Het geheel werd bewust niet opgepoetst en levert warme en heel menselijke muziek. We eindigen met een fragiel, ingetogen en duurzaam "Mugam Beyatie". Rahman Asadollahi geeft de violen een midden-oosters gevoel in een arrangement van een eeuwenoud liedje.

Het einde van deze afspeellijst; heel ingetogen, noopt tot bezinning. Is de wereld dan echt plat? 
Ondanks de duizelingwekkende hoogtes en de ontroerend diepe dalen, de meeslepend wilde rivieren die vaak ontaarden in een ontroerende waterval. Reuzen van artiesten, dijken van nummers.
Is de aarde plat? Ze is ontegensprekelijk boeiend en dynamisch. Waar muzikale grenzen vervagen. Dit is een afspeellijst met prachtige vergezichten en diepgaande emoties. Ontzettend mooi. Dankjewel voor deze avontuurlijke wereldreis, Moussa Rasé!

Spotify afspeellijst