Elsewhere Bound - Tiny Legs Tim

Het zijn hoogdagen in de Gentse bluesscene! Bluesgoeroe Roland Van Campenhout presenteert in het voorjaar zijn nieuw album "Folksongs from a Non-Existing Land", Guy Verlinde alias "Lighnin' Guy" brengt rond dezelfde periode zijn kersverse album "All Is Forgiven" uit, terwijl Guy's spitsbroeder Tiny Legs Tim ons verrast en verwent met zijn album "Elsewhere Bound".

Spotify afspeellijst

De 41-jarige Tim De Graeve heeft in het harde leven zijn bluessporen al ruimschoots verdiend. In het Gentse kent men hem als de charismatische gastheer van jukejoint Missy Sippy, waar hij samen met kompaan Guy Verlinde maandelijks tijdens een elektrische en akoestische blues-jam de hand reikt aan jonge bluesartiesten. In de Belgische blues- en rootswereld kreeg hij voorheen al lovende kritieken voor zijn sterke solo-albums. En wie ooit Tiny Legs Tim live op het podium aan het werk zag, koestert ongetwijfeld nog steeds die herinnering. Het album "Live At Sint-Jacobs", opgenomen in 2016 op de Gentse Feesten, is een "collector's item".

Ondergedompeld in de Mississippi, verweerd in lichaam en ziel en gelaafd met een unieke sound bracht hij "One Man Blues", "TLT" en "Stepping Up" op de markt. Voor het album "Melodium Rag" sloot hij een pact met bluesharmonica-blazer Steven Troch en vandaag serveert hij ons dus het album "Elsewhere Bound"; een gladde samenwerking met maar liefst negen blazers waaronder de Gentse Tom Callens en Marie-Anne Standaert, terwijl ook Steven Troch aan boord blijft van de band. Het album werd een warme smeltkroes van rauwe blues met een sausje uit New Orleans, swingende boogie en ontroerende ballads, gekruid met een jazzy en funky toets.


Enkele weken geleden, toen de begeleidende videoclip verscheen, konden we alvast kennis maken met de titeltrack "Elsewhere Bound". Het nummer zet zich met een korte roffel meteen in beweging om uit te groeien tot een frisse, dynamische bluessong. De knauwende stem van Tim wordt in perfecte harmonie gestuwd door de blazerssectie, met aan het eind een huilende toevoeging van Steven Troch's bluesharmonica. De videoclip verklapte het al, "Elsewhere Bound" is een aanstekelijk dansnummer.


Op "One More Chance" kleurt Tiny Legs Tim zijn stem aan met een simultane gitaarriff tot een donker palet, al snel opgejaagd door een drijvend boogie-ritme. De blazers geven antwoord op de verhalende gitaarsolo, op een ingetogen moment verwijst de percussie subtiel maar kordaat naar het Afrikaanse continent. "All We need now, just one more chance".

"Still in love" is een diep melancholische liefdesbetuiging met sterke jazz invloeden die ons meesleept naar de Verenigde Staten in de jaren '50. "In The Morning" zwengelt het danstempo weer op gang, om een climax te bereiken wanneer Tim een spannend duet aangaat met Steven Troch. Tim sluit af met een autobiografische blueslijn:

I stay true to a woman, and I don't drink no alcohol
No I stay true to a woman, don't drink no alcohol
But I'm a bluesman just the same, and I know about rock 'n roll

"Nowhere My Home" is een ingetogen en pijnlijke ballad. Met de zoektocht naar een thuis die niet bestaat, druipt het ultieme bluesgevoel van dit nummer af. "The Loving' Kind" laat John Lee Hooker, vader van de blues-boogie, even knipogen van achter het filament der sterren. Tim weet echter, mede met hulp van de blazers, al gauw de aandacht terug naar zich toe te trekken. De aanwezigheid van de blazerssectie is trouwens heel typerend op dit album, verfrissend ook, zonder dat ooit het delicate bluesevenwicht verloren gaat. Door de intense slide-gitaar op "Don't Be Sorry", samen met de drijvende bas, verwachtte ik heel even een duet met Howlin' Wolf. Het nummer heeft een licht tintje uit de Chicago Blues, echter minder hoekig door de aanwezigheid van de blazers en flink overgoten met de unieke sound van Tiny Legs Tim.

Op "The Game" speelt Tiny Legs Tim fingerpicking-guitar met een sterke spanning op de noten. Hiermee toont hij opnieuw zijn mentale verbondenheid met "Mama Africa". Het nummer kabbelt en golft met een wisselende intensiteit en een zaligmakende akoestische rust. "New Place" is een koppig treinritme dat, met een originele funky ondertoon, de luisteraar op een steeds sneller spoor laat reizen. Op reis richting Afrika, laat dàt duidelijk zijn. Want ook in "I Ain't Ready" hoor je de Touareg-blues weergalmen. Het laatste nummer van dit album bevestigt de veelzijdigheid van Tiny Legs Tim. Het zet me perplex en sprakeloos. Dit album is een onmiskenbaar pareltje!

Niet alleen het album op zich is bijzonder, ook het artwork, een creatie van Jannes De Schrijver, is indrukwekkend. Jannes De Schrijver, eveneens een Gentenaar en frequente gast in de Missy Sippy,  maakte bovendien ook de illustratie boven het buffet van de bluesclub. Onbekend? Spring dan zeker eens binnen!

Spotify afspeellijst