De Blues doorheen de geschiedenis - The Eighties

Spotify afspeellijst

Wat vooraf ging

Na de jaren '60 leek bluesmuziek plaats te moeten ruimen voor punk, disco en heavy metal. De opkomst van de synthesizer duwde gitaarmuziek naar de achtergrond. Diep in het binnenland van de Verenigde Staten broeide echter een nieuwe bluesrevolutie.

Aan het eind van de jaren '70 en begin jaren '80 kennen de Verenigde Staten een periode van herbronning en vernieuwing. Conservatief republikeins presidentskandidaat Ronald Reagan startte in 1984 zijn campagne met de openingszin “Its morning in America” en beloofde een "Prouder, Stronger, Better America". Niets van dit neo-conservatisme lonkte naar de blues.
De blues zelf reageerde eigenzinnig door terug te grijpen naar het verleden, daarbij in 1983 geholpen door de opkomst van de Compact Disk.

De opkomst van de CD, een opname medium ter grootte van een handpalm, leverde muziekopnames met een zuiverder en helderder geluid. Meteen werden ook oude platen “remastered” en daardoor herontdekt door het publiek. Ook de jonge bluesartiesten haalden inspiratie uit het oudere werk en poetsten het verleden op tot nieuw materiaal. Bluesmuziek bereikte een publiek van blanke scholieren.

In de jaren '80 kende de blues een belangrijke transformatie. Texas was een broeihaard van scherpe bluesgitaren waar Stevie Ray Vaughan met de power van Jimi Hendrix en de soul van Albert King een brug sloeg naar hardrock-fans, terwijl ook zijn oudere broer Jimmie Vaughan in de bezetting van The Fabulous Thunderbirds furore maakte. Intussen wist Robert Cray met een eigen bluesstijl de grote massa opnieuw aan te spreken.

Aan het eind van de jaren '80 had de "home computer" het leven van de mensen ingrijpend veranderd. Het ijzeren gordijn stortte in, de Sovjetunie bestond niet meer en de globalisering luidde nieuwe tijden in.

Stevie Ray Vaughan

Stevie Ray Vaughan
Halverwege de jaren 70 was Texas de hotspot voor de blues. Stevie Ray Vaughan, geboren in 1945 en opgegroeid onder de invloed van zijn oudere broer en bluesliefhebber Jimmie Vaughan, verhuisde op oudejaarsavond 1971 met zijn eerste band Bl

 
Marcia Ball

ackbird naar Austin om te werken in de bluesscene. In 1978 werd de band "Double Trouble" gevormd.

In 1982 verwierf Stevie Ray Vaughan nationale bekendheid met zijn virtuoze gitaarstijl en flamboyante podiumacts. Tijdens het Montreux Jazz Festival trok hij de aandacht van David Bowie waarna hij uitgenodigd werd om lead-gitaar te spelen op Bowie's album "Let's Dance". Stevie kreeg ook een contact aangeboden bij het label Epic waar zijn heel succesvolle debuutalbum "Texas Flood" werd uitgebracht.

Stevie Ray Vaughan liet een nieuwe generatie kennis maken met de muziek van Jimi Hendrix dankzij covers van Voodoo Chile, Third Stone From The Sun en Little Wing, waardoor hij de legende nieuw leven in blies.

Stevie's rijzende ster ging echter gepaard met excessief gebruik van alcohol en cocaïne, wat aanleiding gaf tot meerdere arrestaties en uiteindelijk een ineenstorting tijdens een optreden in Londen, gevolgd door een ontwenningskuur in 1987. In 1989 beleefde hij een heropstanding, om in de zomer van 1990 op 35-jarige leeftijd tragisch aan zijn einde te komen bij een helikopterongeval, na een live jamsessie met Eric Clapton, Buddy Guy, Jimmie Vaughan en Robert Cray. Stevie Ray Vaughan wordt beschouwd als één van de grootste gitaristen aller tijden.

The Fabulous Thunderbirds

The Fabulous Thunderbirds werden samengesteld rond de Texaanse gitarist Jimmie Vaughan, verwoed bluesliefhebber, muziekverzamelaar en broer van de jongere Stevie Ray Vaughan en de sublieme mondharmonicaspeler Kim Wilson. Door het begeleiden van heel wat grote bluesartiesten kregen ze lokaal al snel een cultstatus. In 1986 bereikte de groep haar grote doorbraak met het nummer "Tuff Enuff". De naamsbekendheid van de groep werd mee aangewakkerd dankzij de populariteit van MTV waar de videoclip van "Tuff Enuff" heel frequent gespeeld werd.

Jimmie verliet de band om een duo te vormen met zijn broer Stevie Ray Vaughan. Na dienst overlijden ging Jimmie Vaughan verder als solo-artiest. Van de originele bezetting in The Fabulous Thunderbirds blijft enkel nog Kim Wilson over.
Stevie Ray keek enorm op naar zijn broer en zei ooit: My brother is my favourite guitarist, and the best rhythm player in the world”

Robert Cray

Robert Cray
Autodidact bluesmuzikant, gitarist en zanger Robert Cray haalde zijn inspiratie bij Freddie King, Muddy Waters en bij de Texaanse bluesgitarist Albert Collins. Hij vormde zijn eerste band in 1974, toerde in de jaren '70 aan de Westkust van de Verenigde Staten en maakte in 1980 zijn eerste opname "Who's Been Talkin'" met als titeltrack van dit album een nummer van Willie Dixon. In 1986 kwam er een echte doorbraak met zijn derde uitgave "Strong Persuader", een album waarmee Robert Cray een breed publiek wist te bekoren. Cray speelde ook vaak de openingsact van andere grote bluessterren.

In de jaren '90 legde Robert Cray zich meer toe op een mix van zachte blues en warme soulmuziek. Met twaalf miljoen verkochte albums behoort Robert Cray intussen tot de wereldtop.

Rory Block

Rory Block
Rory Block, geboren als "Aurora Block" woonde bij haar ouders die handelden in zelfgemaakte leerartikelen. Haar vader speelde bluegrassviool waarmee hij altijd de stille uren in de zaak doodde. Muzikanten van jong tot oud liepen bij binnen en ’s zaterdags na sluitingstijd vond er meestal een grote jamsessie plaats. Op 14-jarige leeftijd ontmoet Rory Block de gitarist Stefan Grossman, die haar introduceert in de muziek van Mississippi Delta. Door hem geïnspireerd ging ze op zoek naar oude bluesmuzikanten en volgde ze lessen country-blues bij Rev. Gary Davis, Mississippi John Hurt en Son House, waarna ze verhuisde naar Californië om te werken in het bluescircuit.

Rory Block stichtte een familie en keerde in de jaren '70 terug naar de muziekscene. In 1982 bracht ze het album "High Heeled Blues" uit. Sindsdien heeft ze haar eigen niche in de country blues stevig afgebakend. In oktober 1987 werd van haar album "Best Blues and Originals" het nummer "Lovin' Whiskey", een melancholische song over alcoholverslaving, opgepikt door Veronica. Het nummer leverde haar een enorme hit en een gouden plaat op.


John Lee Hooker

John Lee Hooker
Nadat John Lee Hooker reeds meer dan veertig jaar actief was als bluesartiest, wist hij in de jaren '80 zijn status te verhogen tot superster. In 1980 speelde hij in de film "The Blues Brothers" het nummer "Boom Boom" in de rol van een straatmuzikant. In 1986 bracht hij het album "The Healer" uit, waarmee John Lee Hooker er voor zorgde dat een jong publiek de blues herontdekte. John Lee Hooker overleed op 21 juni 2001.

Marcia Ball

Marcia Ball
Uit de school van de piano-blues van Professor Longhair ontsproot "Long Tall" Marcia Ball. De dame werd geboren in een muzikale familie in Oost-Texas, maar groeide op in Louisiana waar ze op jonge leeftijd piano leerde spelen. Ze werd beïnvloed door Fats Domino, Irma Thomas, Etta James en zydeco-koning Clifton Chenier en speelde een aanstekelijke mix van Texas blues, boogie-woogie en Louisiana swamp rock. Marcia Ball toert nog steeds en treedt jaarlijks op tijdens het New Orleans Jaszz & Heritage Festival.

George Thorogood

George Thorogood
George Thorogood haalde inspiratie voor zijn hoog-energetische blues bij Hound Dog Taylor en Elmore James. In 1979 kende hij samen met The Destroyers een doorbraak met het album "Move It On Over". Naast de titeltrack, een herwerking van "Move It On Over" van Hank Williams, stond op het album ook het populaire "Who Do You Love?" van Bo Diddley. In 1981 verzorgde de band het voorprogramma van The Rolling Stones, waardoor hun internationale bekendheid nog verder groeide.
Al meer dan dertig jaar op het podium, is de legendarische bluesman nog steeds springlevend. In 2017 bracht George Thorogood het solo akoestische album "Party For One" uit.

Johnny Copeland

Stevie Ray Vaughan en Johnny Copeland
De Texaanse bluesgitarist en zanger Johnny "Clyde" Copeland speelde samen met bluesman Joe "Guitar" Hughes alvorens zijn eigen band te vormen in de late jaren '50. In 1985 werkte hij, samen met Albert Collins en Robert Cray, aan het veel geprezen album "Showdown!". In 1986 bracht hij het album "Bringin' It All Back Home" op de markt, een fusie van blues met Afrikaanse muziek.
Johnny Copeland, overleden op 60-jarige leeftijd, is de vader van Shemekia Copeland.

Jeff Healey

Jeff Healey
Jeff Healey, Canadese blues- en jazzgitarist, werd blind vanaf zijn eerste levensjaar door een tumor in het oog. Zijn blindheid heeft hem echter niet weerhouden om gitaar te leren spelen. Jeff Healey speelde doorgaans zittend met de gitaar op de schoot: "lap-style". Aan het eind van de jaren '80 verwierf hij internationale faam met zijn debuutalbum "See The Light". In 2005 kreeg Jeff Healey opnieuw kanker, hij overleed drie jaar later op 41-jarige leeftijd.

Magic Slim

Magic Slim
Magic Slim, de zoon van sharecroppers, trok in 1955 in het spoor van Muddy Waters en Howlin' Wolf naar Chicago om met zijn groep The Teardrops deel uit te maken van de Chicago Blues scene. Hij speelde aanvankelijk piano, maar nadat hij bij de katoenarbeid een vinger verloor, legde hij zich toe op de gitaar. Van zijn leermeester Magic Sam, die hij op basgitaar begeleidde, kreeg hij zijn bijnaam. Pas in 1977 kwam zijn eerste album "Born Under a Bad Sign" op de markt, in 1980 coverde hij succesvol "Mustang Sally". In 1982 sloot gitarist John Primer (voorheen actief bij Muddy Waters en Willie Dixon) zich aan bij The Teardrops. Magic Slim overleed in 2013 op 75-jarige leeftijd.








I got a crazy woman
She got a mind just like a goose
I think I'm going down to buy me a toolbox
I believe that woman she got some screws loose

Roomful Of Blues

Roomful Of Blues

Roomful of Blues omvat op heden acht bandleden waarin de blazerssectie een belangrijke rol speelt. De band werd samengesteld door gitarist Duke Robillard en pianist Al Copley in 1967 en legt zich toe op swing, jump blues, boogie-woogie en slow blues. In 1980 verliet Duke Robillard de band, hij werd vervangen door gitarist Ronnie Earl terwijl ook zangers Lou Ann Barton de groep vervoegde. Naast het brengen van eigen nummers, begeleidde Roomful Of Blues ook heel wat andere grote namen in de jaren '80. Intussen toerde de band bijna non-stop, brachten ze meer dan 25 albums uit en overspannen ze een carrière van 50 jaar.

Lonnie Mack

Lonnie Mack
Lonnie Mack ruilde op 7-jarige leeftijd zijn fiets voor een gitaar en groeide op tot ambassadeur van de "Blue-eyed soul"; een term die sedert de jaren '60 verwijst naar rythm & blues en soulmuziek gezongen door blanke artiesten.
Lonnie Mack staat echter meer gekend om zijn energieke, luide en snelle gitaarstijl die de bluesrockgeneratie definieerde nog voor de term bestond. Zijn debuutalbum "The Wham Of That Memphis Man" barst dan ook van de bliksemsnelle gitaarlicks en machinegeweervibrato's op zijn "Gibson flying-V" gitaar. Het album werd echter pas "herontdekt" in 1968. Eind jaren '80 kwam er een nieuwe boost in Lonnie Mack's bluesbestaan, waarna hij bleef optreden tot in 2004.

Robben Ford

Robben Ford
Robben Ford's vader Charles was gitarist en moedigde zijn 13-jarige zoon aan om saxofoon en later gitaar te spelen. Ook zijn broers zijn muzikanten. Aan het eind van de jaren '60 speelden Robben en Pat Ford in de Charles Ford Band, ingehuurd door Charlie Musselwhite in 1974.

Robben Ford speelde blues, jazz en rock, samen met onder meer Miles Davis, Joni Mitchell, George Harrison, Larry Carlton and Kiss. Zijn backing band Yellowjackets groeide uit tot een jazzgroep op zich. Het slaggitaarspel van Robben Ford kenmerkt zich door heldere akkoorden uit het blues- en jazzgenre. Zijn solo's worden omschreven als boeiend, melodieus en mooi gefraseerd.

Eddie Clearwater

Eddie "The Chief" Clearwater
Eddie Clearwater is geboren in 1935 in Mississippi en groeide op bij zijn oma van Cherokee-afkomst. Hij verhuisde naar Chicago waar hij zich uitleefde als imitator van Chuck Berry onder de naam Guitar Eddy. Omdat hij zich graag tooide met indianenpluimen, kreeg hij de bijnaam Eddie "The Chief" Clearwater.
Met zijn album "The Chief", uitgebracht in 1980 en dankzij zijn krachtige gitaartechniek, groeide zijn bekendheid in de Chicago blues scene. Hij overleed in juni 2018 op 83-jarige leeftijd.


Bb Bm B

Wat volgt

Spotify afspeellijst